Wanneer je ongewenst zwanger bent, dan heb je vaak vragen. Je kunt je soms enorm onder druk gezet voelen. Misschien heb je er nog met niemand over gepraat. Neem gerust contact met ons op, we zullen je vragen graag beantwoorden en je nooit veroordelen.
Via deze webpagina willen we de lezer voorzien van eerlijke en wetenschappelijk onderbouwde informatie over de gevolgen van een abortus. Deze pagina is dan ook niet bedoeld om vrouwen die een abortus overwegen angst aan te jagen, maar om te voorzien van waarheidsgetrouwe informatie. Niet elke vrouw last heeft van deze bijwerkingen, maar de door wetenschappelijke studies onderzochte en hier benoemde gevolgen komen wel overeen met onze waarnemingen binnen de hulpverleningspraktijk.
Een bloeding na een abortus is normaal. Echter kan deze bloeding wel als heviger ervaren worden dan hoe je het bij een normale menstruatie gewend bent. De bijsluiter van de abortuspil (mifopriston)1 en het Farmacotherapeutisch Kompas2 vermelden dat 30-45% van de vrouwen vaginale bloedingen ervaren, van circa 12 dagen of langer.
Een onderzoek uit de Verenigde Staten toont aan dat bij meer dan 1% van de vrouwen die een abortus ondergaan in het eerste trimester hevige bloeding optreedt. Voor een abortus gedurende het tweede trimester ligt dit percentage op meer dan 2.5%. Hevige bloeding wordt door deze studie geclassificeerd als een bloedverlies van 500 ml of meer3.
Naast bloedverlies worden andere bijwerkingen van de abortuspil (mifopriston) gemeld in de bijsluiter4 en op het Farmacotherapeutisch Kompas. Zo worden door 10-45% van de vrouwen de volgende bijwerkingen gemeld: baarmoedercontracties of -krampen en maagdarmklachten (misselijkheid, braken en diarree)5. Bij 5% van de vrouwen treedt een ernstige bloeding op, bij 1,4% van deze groep is een ingreep nodig6.
Instrumenten die voor het uitvoeren van een abortus gebruikt worden, kunnen een beschadiging van de baarmoederwand veroorzaken die permanent kan zijn. Dit kan zelfs tot blijvende onvruchtbaarheid leiden. Wanneer de baarmoeder geperforeerd of beschadigd wordt, kunnen ook nabijgelegen organen zoals de darm of de blaas beschadigd raken. Dit is echter een zeer zeldzame complicatie. Amerikaans onderzoek toont aan dat baarmoederperforatie gebeurt maar bij 0,1%-2,3% van de abortussen7.
Na een abortus kunnen lichaamsdelen van het kindje per ongeluk achterblijven. Dit kan leiden tot langdurig bloedverlies, heftige nabloedingen en infectie.8
De inbreng van medische instrumenten of een onvolledige abortus kan leiden tot infectie. Dit kan leiden tot aanhoudende koorts en opname in het ziekenhuis. Blijft deze infectie onbehandeld, dan leidt dit mogelijk tot sepsis (bloedvergiftiging)9.
Al decennialang is er een wetenschappelijk debat gaande over de relatie tussen abortus en borstkanker. Over en weer worden studies bekritiseerd, zowel vanwege tegenstrijdige resultaten als vanwege de gekozen onderzoeksmethode. Een van de laatste, grote metastudies ontkent een verband tussen abortus en borstkanker.10 Echter, in een nog recentere studie betoogt Brind dat er wel degelijk sprake is van een verband, dat in de richting van een causale verklaring gaat.11
Recent Nederlands meta-onderzoek van Lemmers heeft laten zien dat abortus door zuigcurettage een verhoogd risico met zich meebrengt op vroeggeboorte bij een volgende zwangerschap.12 Vroeggeboorte is de belangrijkste oorzaak van afwijkingen en sterfte rond de geboorte.
Veel onderzoeken naar pijnbeleving bij het ongeboren kind hebben de nadruk gelegd op de ontwikkeling van de hersenen. Daaruit werd vaak geconcludeerd dat foetale pijn alleen na 24 weken zwangerschap mogelijk zou zijn. Recent onderzoek benadrukt echter, dat de mogelijkheid van foetale pijn voor 24 weken niet kan worden uitgesloten.13
Onderzoek uit 2011 toont aan dat 81% van vrouwen die een abortus hadden ondergaan een verhoogd risico op geestelijke gezondheidsproblemen had14. Op grond van literatuuronderzoek is circa twintig jaar geleden de volgende onderverdeling gemaakt van voorkomende psychosociale gevolgen15.
Uit het rapport Seksuele gezondheid in Nederland 2009 16 (Rutgers) blijkt dat:
In de wetenschap is er discussie over de mate waarin psychische klachten het gevolg zijn van abortus. Volgens Jenneke van Ditzhuijzen wordt het idee dat de levensgebeurtenis van de beëindiging van een ongewenste zwangerschap psychische stoornissen "veroorzaakt" niet ondersteund. Dit is weersproken door Ward Biemans17. Duitse onderzoekers (2019) roepen op tot voorlichting van vrouwen over mogelijke psychische gevolgen abortus18.
De hulpverleningspraktijk van Er is hulp ondersteunt de overtuiging dat voorlichting over mogelijke gevolgen van abortus een morele plicht is, die valt onder het idee van ‘informed consent’, dat de patiënt alles goed moet begrijpen en weten welke gevolgen een behandeling gaat of kan hebben.
Een Amerikaanse studie van David Reardon heeft uitgewezen dat het risico op suïcide voor vrouwen na abortus ongeveer 3 keer hoger is dan voor vrouwen die hun zwangerschap hebben uitgedragen en die geen abortus hebben ondergaan.19
In de context van aan zwangerschap gerelateerde suïcide, heeft de mentale geschiedenis van de vrouw relatieve impact. Abortus kan een verzwarende factor zijn voor suïcide, speciaal voor de populatie at risk/risicogroep.20
De hulpverleningspraktijk van Er is hulp ondersteunt de overtuiging dat voorlichting over mogelijke gevolgen van abortus een morele plicht is, die valt onder het idee van ‘informed consent’: dat de patiënt alles goed moet begrijpen en weten welke gevolgen een behandeling gaat (kan) hebben.
Woensdag 24 mei debatteert de Tweede Kamer over abortus dat in Nederland is opgenomen in het strafrecht. De inzet is om abortus uit het wetboek van strafrecht te halen (artikel 296). Dat klinkt misschien sympathiek, maar er zijn goede redenen om het te laten zoals het is. Ter bescherming van zowel de vrouw als het ongeboren leven. Vier aandachtspunten voor dit debat over een fundamenteel onderwerp.
Nieuwe ontwikkelingen bedreigen het ongeboren leven. Zoals het kweken van embryo’s voor wetenschappelijk onderzoek. Daarom organiseert Schreeuw om Leven op 16 juni een symposium over ‘Recht op leven’ en de rol van de kerk in de Sint-Janskerk in Gouda. De kerken in Nederland wordt gevraagd zich uit te spreken voor het leven.
Misschien dreigt het ongeboren leven in Nederland wel een groter gevaar dan abortus. Dat jaarlijks van ruim dertigduizend ongeboren kinderen het leven wordt beëindigd, is velen onder ons wel bekend. Laten we er ondanks dit getal dat stabiliseert er nooit aan wennen. Maar nog even en dan zet de politiek middels vernieuwde wetgeving de deur open voor het kweken van embryo’s ten behoeve van wetenschappelijk onderzoek.
Samen met tientallen leiders van prolifeorganisaties binnen Europa waren we onlangs in Boekarest bijeen om van elkaar te leren en elkaar te bemoedigen. Mijn persoonlijke, voorgenomen doel was geïnspireerd te raken en op een aantal concrete vlakken goede ideeën opdoen voor Schreeuw om Leven. Achteraf moet ik met verwondering vaststellen dat het op een heel andere manier is gebeurd. God gaat Zijn eigen weg. Dat heb ik zelf geleerd in Boekarest, maar bleek ook uit hoe mensen hartstochtelijk zoeken naar het behoud van menselijk leven. En hoe dat werk ook gezegend wordt!
