Euthanasie, wat is het wel en wat is het niet. Zijn er alternatieven en hoe ziet de (rechts)praktijk eruit? Onder de titel Barmhartigheid anno 2018 worden in ruim honderd pagina’s juridische, politieke, medische en sociale aspecten van euthanasie besproken. Het is geen zwartboek, maar wel een document dat tot nadenken stemt in een tijd dat de grenzen van de praktijk steeds verder worden opgerekt.
In h
et boekje - eerder aangekondigd als de Brochure Levenseinde - komen ook de invloed van marktwerking en media aan bod en zijn er persoonlijke verhalen rondom euthanasie. Overigens gebruiken we het woord 'euthanasie' hier als containerbegrip. Met euthanasie wordt bedoeld levensbeëindiging op verzoek, maar de term wordt ook vaak gebruikt als men hulp bij zelfdoding bedoelt.
De digitale versie van het boekje kunt u hier bekijken. Een gratis fysiek exemplaar aanvragen kan ook.
De directrice van Bureau Clara Wichmann ziet haar kans schoon om een lang gekoesterde wens door te drukken, nu de Coronacrisis overal in Nederland vraagt om een ander beleid. Onder het mom van een de tijdelijke wijziging, die zojuist in het Verenigd Koninkrijk is ingevoerd, wil ze de huisarts alle rechten geven om de abortuspil te verstrekken.
Curettage wordt nog altijd bij ongeveer 73,6 procent van de abortussen in Nederland gebruikt. Hierbij moet u denken aan de instrumentele abortus waarbij de baarmoederhals wordt opgerekt zodat het ongeboren kind kan worden gedood en verwijderd. Curettage wordt zowel bij abortus als bij miskraam gebruikt omdat het verwijderen van het kind nu eenmaal dezelfde procedure vraagt.
Afgelopen week stuurden we 27.000 mensen ons nieuwste Leef magazine toe. Hierbij de brief die samen met het magazine werd verstuurd.
Op rijksoverheid.nl 1 staat dat in Nederland een abortus is toegestaan tot 24 weken zwangerschap. Deze informatie is onjuist en dat heeft verstrekkende gevolgen. De Wet afbreking zwangerschap noemt nergens een grens van 24 weken. En in het wetboek van Strafrecht staat ook geen wekengrens (artikel 82a)2 : ‘Onder een ander, of een kind bij of kort na de geboorte, van het leven beroven wordt begrepen: het doden van een vrucht die naar redelijkerwijs verwacht mag worden in staat is buiten het moederlichaam in leven te blijven.’ De grens van 24 weken was in 1984 bij de aanname van de abortuswet de kritische grens waarbij te vroeg geboren kinderen konden overleven. Met de voortschrijdende medische ontwikkelingen is deze grens nu lager komen te liggen.
