Veel onduidelijkheid bij Mexico City Policy

17-05-2017

DE MEXICO CITY POLICY IS NIETS NIEUWS

Dit beleid is in 1984 onder president Ronald Reagan tijdens de Bevolkingsconferentie in Mexico City (vandaar de naam) bekend gemaakt. Dit houdt o.a. in dat “De Verenigde Staten beschouwen abortus niet als een acceptabel onderdeel van programma’s voor gezinsplanning en zullen niet langer steun verlenen aan zulke programma’s. In overeenstemming daarmee (…) zullen de Verenigde Staten niet langer bijdragen aan niet-gouvernementele organisaties (NGO’s) die in het buitenland abortussen uitvoeren of abortus actief promoten als een methode voor gezinsplanning.” Het betreft dus organisaties die in het buitenland actief zijn en daarvoor geld van de overheid krijgen. De latere Democratische en Republikeinse presidenten hebben dit beleid afwisselend buiten werking gesteld en weer opnieuw ingevoerd. Het besluit tot heractivatie van het beleid door president Trump lag dus in de lijn der verwachting.

GEEN STEUN VOOR ABORTUS ALS METHODE VOOR GEZINSPLANNING

De Verenigde Staten blijven nog wel het uitvoeren van abortus ondersteunen als het leven van de moeder gevaar loopt, of als er sprake is van verkrachting of incest. Echter de grote organisaties, zoals International Planned Parenthood en Marie Stopes, die in veel landen abortussen uitvoeren, dit als een vorm van gezinsplanning promoten en ook het beleid van andere landen proberen te beïnvloeden, zien zich hierdoor uiteraard gedwarsboomd en laten met oneigenlijke argumenten luid van zich horen. Alsof er een recht bestaat dat ze ondersteuning krijgen.

GEEN BEPERKING IN HET BUDGET VOOR GEZONDHEIDSZORG

Jaarlijks ondersteunen de Verenigde Staten gezondheidsprojecten wereldwijd met ongeveer 10 miljard dollar, daarvan gaat zo’n 600 miljoen naar gezinsplanningsprojecten. Dat totale budget wordt niet beperkt en ook voor gezinsplanning blijft geld beschikbaar, het gaat alleen niet meer naar organisaties die abortus in hun programma hebben. Er zal dus meer beschikbaar zijn voor goede begeleiding van zwangere vrouwen en baby’s, voor het voorkomen van geslachtsziekten en voor goede seksuele voorlichting. De Nederlandse overheid doet echter voorkomen alsof alle medische hulp die buitenlandse organisaties van de VS krijgen wordt beïnvloed.

GEEN ABORTUS IN ONTWIKKELINGSLANDEN

In de meeste ontwikkelingslanden is abortus trouwens niet toegestaan, of alleen in gevallen die ook buiten de Mexico City Policy vallen. Als buitenlandse organisaties in zulke landen toch abortussen uitvoeren, dan zijn ze illegaal bezig. Als ze lobbyen voor invoering van abortus in zulke landen dan is dat een nieuwe vorm van kolonialisme en imperialisme, zo stelt Obianuju Ekeocha van Culture of Life Africa.

NEDERLAND

De foute voorstelling van de feiten heeft er dus toe geleid dat de Nederlandse regering, in de persoon van minister Lilianne Ploumen (Ontwikkelingssamenwerking, PvdA), hals over kop het initiatief nam voor een 600 miljoen groot internationaal fonds She Decides om in allerlei landen abortussen mogelijk te maken. Hoewel het inmiddels gebracht wordt als een breder gezondheids- en gezinsplanningsproject, is het toch echt een abortusfonds.