In de seculiere media verschijnen met regelmaat verhalen waarin vrouwen (meestal anoniem) vertellen waarom ze spijt hebben van een abortus in het verleden. Vaak gaat het daarbij om overhaaste beslissingen of (in)directe dwang door partners of familieleden. Toch blijven voorstanders van abortus deze vrouwen over het hoofd zien, door vol te houden dat spijt na abortus niet voorkomt.
Daarom volgt hieronder een greep uit allerlei seculiere tijdschriften, blogs en kranten waarin vrouwen ooit schreven dat abortus hun leven voor altijd heeft getekend.
Ben je hier terechtgekomen omdat je spijt hebt van een abortus, of omdat je twijfelt?
Ga dan naar www.erishulp.nl en zoek contact met ons via onze hulpverlening.
Jaarlijks bestaat 15 tot 20 procent van onze hulpvragers uit post-abortus kwesties,
waardoor we de ervaring in huis hebben om goed mee te kijken met jouw situatie.
Wees er gerust over dat je bij ons geen veroordeling zult vinden voor het feit dat je een abortus hebt ondergaan.
Onze mensen zitten voor je klaar om je te helpen, zowel voor als na een abortus.
https://www.libelle.nl/mensen/de-dag-nadat-l36/
"Nog elke dag denk ik aan mijn baby. Ik heb zo’n spijt. Zo verschrikkelijk veel spijt. Maar ik weet niet of ik spijt heb van de abortus zelf, of van hoe het is gelopen. Voor mijn gevoel is dit mij echt aangedaan en had ik op dat moment geen andere keus."
https://www.libelle.nl/mensen/interviews-2/petra-abortus-heftiger-verwacht/
"Ik vermoed dat de gynaecoloog destijds de situatie ernstiger heeft voorgesteld, om mij ervan te overtuigen de zwangerschap af te breken, wat natuurlijk heel kwalijk is."
https://www.vriendin.nl/persoonlijke-verhalen/bianca-ik-heb-mezelf-die-abortus-nooit-vergeven/
"Ik ben gelukkig, heus. Maar diep vanbinnen heb ik mezelf mijn abortus niet vergeven. ... Achteraf bleek het mijn enige kans op een kind. Het lukt me aardig om dat gevoel naar de achtergrond te drukken. Maar soms, als iemand uit mijn omgeving zwanger is, of als ik het zoontje van mijn vriendin zie die nu net zo oud is als mijn zoon of dochter zou zijn geweest, doet dat ontzettend veel pijn."
https://www.babybytes.nl/nieuws/nina-ik-heb-spijt-van-mijn-abortus
"Want al zit het kindje nog in je buik: het heeft recht op leven. Of breng bijvoorbeeld als je kindje net geboren is, hem of haar naar een vondelingenkamer. Kortom: er zijn andere opties dan abortus."
https://www.mamaenzo.nl/spijt-van-mijn-abortus/
"Ik hield me groot en zei dat ik het ook niet wilde, dat de tijd niet rijp was, maar diep in mijn hart…"
https://wijalamama.nl/biecht-mijn-man-dwingt-me-tot-een-abortus/
"Ik heb een keuze, dat weet ik. Een keuze uit mogelijkheden die niet fijn zijn. Dit kind in mijn buik houden en dan mijn man verliezen of het kind weg laten halen en daar zoveel spijt van krijgen dat ik alsnog mijn man verlies omdat ik hem het niet kan vergeven. Ik begrijp zijn bezwaren. Absoluut. Daarom moeten we het ook doorzetten. Maar mijn gevoel zegt iets anders. Wat moet ik doen?"
https://www.glamour.nl/mind/psyche/a22771772/ik-beken-kim-spijt-abortus/
"Na de ingreep in de kliniek was ik een paar dagen misselijk. Nu word ik al acht jaar misselijk wanneer ik ergens een advertentie zie met een blije baby. Dan draait mijn maag zich om en fluister ik in gedachten een ‘sorry’ naar het kindje dat nooit geboren mocht worden."
https://www.mamaplaats.nl/blog/ik-heb-spijt-van-mijn-abortus
"Elke dag denk ik terug aan die periode. Ik had moeten zeggen dat ik dat niet wilde, moeten zeggen dat ik het kindje wilde houden, op moeten komen voor mezelf."
https://www.kidsenkurken.nl/blog/2019/7/31/violet
"En ik voel mij slecht dat ik zo’n keuze heb gemaakt, dat ik heb beslist over een leven. Ik rouw, ik rouw over wat had kunnen zijn, over hoe het is gelopen, over dat ik toen geen andere optie zag. En voor het eerst in vier jaar sta ik mezelf toe hierom te rouwen. Met tranen die inmiddels over mijn wangen stromen denk ik aan Violet, voel ik alle emoties, sta ik mezelf toe me schuldig, verdrietig en alles er op en eraan te voelen."
https://www.libelle.nl/mensen/de-dag-nadat-l36/
"Ik denk dat ik daar nooit meer vanaf kom, nog elke dag denk ik aan mijn baby. Ik heb zo’n spijt. Zo verschrikkelijk veel spijt."
https://www.telegraaf.nl/vrouw/539487850/jaimy-hij-eiste-een-abortus-en-verliet-me-vervolgens
"Maar waar mijn vriend altijd had beweerd dat we samen de hele wereld aankonden, stelde hij zich nu hard op; of ik haalde het weg of ik stond er alleen voor. ... Diep van binnen wist ik dat ik het kindje wilde houden, maar ik besloot voor hem te kiezen. 'Ik haal het weg', beloofde ik. Ik deed het voor hem."
https://grazia.nl/lifestyle/had-ik-maar-mij-niet-laten-overhalen-tot-een-abortus
"Mijn hoofd stond lijnrecht tegenover mijn hart. Nu denk ik: ik had mijn hart moeten laten spreken. Dat vergist zich niet. Maar ik ging mee in wat anderen zeiden, en vooral waar Ramon maar op bleef hameren."
https://www.margriet.nl/persoonlijk/nog-nooit-verteld-was-zo-depressief-abortus-koos/
"Soms ben ik ook boos op Maarten, omdat hij me niet heeft tegengehouden. Maar ik ben vooral boos op mezelf. Omdat ik zo laf was en mijn kind zomaar heb laten weghalen."
https://www.viva.nl/sex-en-liefde/spijt-van-abortus/
"Een kind: dat was wat ik óók wilde. Ik had één kans weggegooid, ondoordacht laten wegzuigen,
en dat sneed door me heen."
https://www.kekmama.nl/artikel/liefde/stiekem-zwanger-het-was-de-genadeklap-voor-onze-relatie
"Het is nu anderhalf jaar later en er is geen moment dat ik niet denk aan het kind dat nooit is geboren."
https://www.mamaplaats.nl/blog/de-reden-van-mijn-keuze-voor-abortus
"Ik heb gekozen met mijn verstand.. voor het eerst en laatst in mijn leven, ik heb er nog iedere dag spijt van. Nu, ruim 2 jaar later een ander huis, stabiele baan, vast contract en financiële zekerheid is alles anders. Was het toen maar zo geweest.... Sem wat was je welkom, en Sem wat mis ik jou, en Sem wat spijt het me dat ik je nooit heb kunnen vasthouden, knuffelen, zien opgroeien, door mijn eigen keuze.... omdat ik dacht dat ik je niet genoeg kon beiden met papa."
https://www.kidsenkurken.nl/blog/2019/9/1/abortus-miskraam-en-mijn-toekomst-als-alleenstaande-moeder
"Ik herinner me dat ik in het bijzijn van mijn (ex)vriend huilend en vol spijt wakker ben geworden na de ingreep en dat ik hierna de hele gebeurtenis vrij snel heb weggestopt. Door de emoties die ik tijdens deze korte maar heftige zwangerschap heb ervaren, ben ik erachter gekomen dat ik net als mijn (ex)vriend wel degelijk een kinderwens had."
https://grazia.nl/lifestyle/had-ik-maar-mijn-abortus-met-mijn-vriend-besproken
"Er groeit iets in je lichaam dat een echte baby kan worden. Juist daarom had ik zoveel verdriet, het verpletterde me. En dat had ik niet verwacht."
https://www.libelle.nl/mensen/interviews-2/netty-puber-abortus/
"Ik kreeg klachten: concentratieproblemen, depressieve gevoelens, herbelevingen. Ik wist waar die vandaan kwamen, maar durfde er nog steeds niet over te praten."
Ben je hier terechtgekomen omdat je spijt hebt van een abortus, of omdat je twijfelt?
Ga dan naar www.erishulp.nl en zoek contact met ons via onze hulpverlening.
Jaarlijks bestaat 15 tot 20 procent van onze hulpvragers uit post-abortus kwesties,
waardoor we de ervaring in huis hebben om goed mee te kijken met jouw situatie.
Wees er gerust over dat je bij ons geen veroordeling zult vinden voor het feit dat je een abortus hebt ondergaan.
Onze mensen zitten voor je klaar om je te helpen, zowel voor als na een abortus.
Woensdag 24 mei debatteert de Tweede Kamer over abortus dat in Nederland is opgenomen in het strafrecht. De inzet is om abortus uit het wetboek van strafrecht te halen (artikel 296). Dat klinkt misschien sympathiek, maar er zijn goede redenen om het te laten zoals het is. Ter bescherming van zowel de vrouw als het ongeboren leven. Vier aandachtspunten voor dit debat over een fundamenteel onderwerp.
Nieuwe ontwikkelingen bedreigen het ongeboren leven. Zoals het kweken van embryo’s voor wetenschappelijk onderzoek. Daarom organiseert Schreeuw om Leven op 16 juni een symposium over ‘Recht op leven’ en de rol van de kerk in de Sint-Janskerk in Gouda. De kerken in Nederland wordt gevraagd zich uit te spreken voor het leven.
Misschien dreigt het ongeboren leven in Nederland wel een groter gevaar dan abortus. Dat jaarlijks van ruim dertigduizend ongeboren kinderen het leven wordt beëindigd, is velen onder ons wel bekend. Laten we er ondanks dit getal dat stabiliseert er nooit aan wennen. Maar nog even en dan zet de politiek middels vernieuwde wetgeving de deur open voor het kweken van embryo’s ten behoeve van wetenschappelijk onderzoek.
Samen met tientallen leiders van prolifeorganisaties binnen Europa waren we onlangs in Boekarest bijeen om van elkaar te leren en elkaar te bemoedigen. Mijn persoonlijke, voorgenomen doel was geïnspireerd te raken en op een aantal concrete vlakken goede ideeën opdoen voor Schreeuw om Leven. Achteraf moet ik met verwondering vaststellen dat het op een heel andere manier is gebeurd. God gaat Zijn eigen weg. Dat heb ik zelf geleerd in Boekarest, maar bleek ook uit hoe mensen hartstochtelijk zoeken naar het behoud van menselijk leven. En hoe dat werk ook gezegend wordt!
